Veelvoorkomende misvattingen over verslaafden

Verslaafden zijn luie mensen.

Verslaafden lijken misschien lui, maar het zijn niet altijd luie mensen. In feite zijn ze meestal erg gemotiveerd om hun verlangens te bevredigen. Het kost behoorlijk wat energie om te plannen en ervoor te zorgen dat er genoeg van het medicijn is voor de rest van de dag en voor morgen en overmorgen.

Of het nu gaat om ervoor zorgen dat je computertoegang hebt voor pornografie of dat je genoeg alcohol op rantsoen hebt voor de volgende dag. Het kost veel moeite om van plan te zijn om uw medicijn te verkrijgen en te rantsoeneren om er zeker van te zijn dat u er genoeg van heeft, terwijl u het verbergt voor de mensen om u heen.

Wanneer een verslaafde nuchter wordt, zijn ze behoorlijk verrast om veel vrije tijd te vinden en weten ze niet hoe ze deze moeten gebruiken, omdat deze altijd is verbruikt door verslavend gedrag. Daarom is het belangrijk om de tijd van een nuchtere verslaafde te vullen met ander gezond gedrag.

Verslaafden zijn dom.

Het brein van een verslaafde ondergaat veranderingen die leiden tot irrationeel gedrag. Verslaafden doen domme dingen, maar ze zijn niet dom. Het irrationele (pre-rationele om nauwkeuriger te zijn) deel van de hersenen kapt de rationele kant van de hersenen (prefrontale cortex). Dit is de reden waarom ze emotionele beslissingen nemen die irrationeel lijken, en sommige verslaafden nemen slechte beslissingen uit angst voor terugtrekking.

Verslaafden leiden een zorgeloos leven.

Veel niet-verslaafden die ik ken, lijken een beetje jaloers te worden op degenen die de hele dag door drugs of alcohol gebruiken om hun verantwoordelijkheden te ontlopen of in hun eigen zorgeloze wereld te leven. In werkelijkheid heeft een verslaafde die zelfmedicatie moet gebruiken om zich normaal te voelen – of het nu door drugs, alcohol of pornografie is – vaak geen plezier omdat hij gewoon probeert zich normaal te voelen. Onthoud dat er een nieuw “instelpunt” is gemaakt om je normaal te voelen in de hersenen van een verslaafde.

Pornoverslaafden kunnen zich erg prikkelbaar voelen of wazig denken zonder porno. Alcoholisten en drugsverslaafden voelen zich depressief, hopeloos of fysiek ziek zonder hun drug. Dit is een leven met toenemende fysieke, mentale en emotionele ontberingen waarin het aangaan van de verslaving de verslaafde niet langer een euforisch gevoel geeft, maar normaal. Online gokverslaafde doen niks anders dan casino sites bezoeken zoals deze website

Verslaafden zijn slaven. Ze moeten het blijven gebruiken, ook al weten velen van hen dat het verkeerd is. Ze moeten vaak liegen tegen degenen van wie ze houden en een oneerlijk leven leiden om zich normaal te voelen.

Verslaafden zijn vaak paranoïde en hebben meer angst dan niet-verslaafden. Ze weten dat hun games het niet kunnen bijbenen. Ze weten meestal dat ze vroeg of laat gepakt zullen worden en ze weten dat hun verslaving ofwel ernstige problemen in hun relaties zal veroorzaken en in sommige gevallen zelfs dodelijk kan zijn.

Verslaafden hebben geen wilskracht.

Het is waar dat verslaafden meestal niet de wilskracht hebben om verslaving te verslaan, maar onthoud dat dit komt door de verandering in de hersenen die door verslaving wordt veroorzaakt. Vanwege de verslechterende aard van verslaving in de hersenen van het individu, worden ze steeds dwangmatiger, ondanks ernstige negatieve gevolgen.

In de hersenen resulteert dit in een onbalans of “homeostatische deregulering” binnen de beloningsroutes, wat verder verklaart hoe verslaving zich ontwikkelt en terugval maar al te vaak voorkomt. [1]

Wanneer een verslaafde op wilskracht probeert te stoppen, pas dan voelt hij de volle kracht van de verslaving. Ze kennen vaak niet de volledige kracht van hun verslaving, omdat ze altijd toegeven. Als ze eenmaal de beslissing hebben genomen om te proberen te stoppen, zijn ze vaak verslagen en lijken ze misschien lui omdat ze in bed liggen zonder een oplossing. Maar dat komt omdat ze een uitgeput dopaminegehalte hebben dat wordt veroorzaakt door langdurige overstimulatie.

Tijdens onthouding ervaart de gebruiker verminderde beloningsneurotransmitters die gevoelens van angst, prikkelbaarheid of stress veroorzaken. Extreem hoge doses opioïden van opium gebaseerde medicijnen tonen een diepgaande verandering van de opioïde receptoren in de hersenen.[2]

Het niet stoppen met een destructieve gewoonte is niet omdat men wilskracht mist, maar vanwege de veranderingen in de functie van de hersenen.

Motivatie en angst voor terugtrekking zullen zwaarder wegen dan alle rationele redenen om te stoppen met het gedrag. Omdat de hersenen een nieuw instelpunt van normaal hebben, blijven ze gebruiken zonder de vreselijke dieptepunten te ervaren van het zonder het medicijn te zijn.[3]

Een verslaafde zal niet herstellen als hij wordt gedwongen.

Verslaafden hoeven geen hulp te zoeken om het voor hen te laten werken. Bedenk dat de meerderheid van de verslaafden al in ontkenning is. Ze denken dat ze geen hulp nodig hebben, ze denken dat het niet zal werken, en ze denken dat ze op een dag een manier zullen vinden die ze nog kunnen gebruiken zonder negatieve gevolgen.

Verslaafden gaan vaak niet naar steungroepen of behandelcentra omdat ze dat willen. In feite worden verslaafden meestal gedwongen om behandeling te zoeken. Of verslaafden nu een overdosis nemen en naar een ziekenhuis worden gestuurd of ongeduldige behandeling, gerechtelijk bevel of onder druk van familie, het resultaat lijkt hetzelfde te zijn. Verslaafden kunnen om de verkeerde redenen naar een afkickkliniek gaan, maar na een tijdje van nuchterheid kunnen ze gaan geloven in de juiste redenen om de behandeling voort te zetten.